WYWIAD Z WAMPIREM reż. Neil Jordan / 1994

wampir to też człowiek, ma uczucia, potrafi gwiazdorzyć, ale też cierpi, kocha i tęskni, a przede wszystkim pragnie, pragnie życia, słońca, akceptacji, tego czego pragnie każda ludzka istota, świat wampirów więc jest równie jak świat ludzi nasycony ogromnymi uczuciami, litością, współczuciem, poczuciem winy, również żądzą władzy, to nie tylko polowanie na świeżą krew, to wewnętrzna walka, wewnętrzne rozdarcie między własną naturą i sumieniem, a przede wszystkim to wieczne poszukiwanie miłości, tego uczucia, które sprawia, iż jesteśmy zdolni do największych poświęceń, sztuka wysysania to jednak sprawa nie taka prosta, Jordanowi udało się taką historię przedstawić, historię przepełnioną namiętnościami o ludziach, którzy stali się wampirami, którzy świadomie odrzucili dobro, którzy w skórze wampirycznej wcale nie czują się tak doskonale jakby to miało się wydawać, niemrawy i zepchnięty na dalszy plan Brad Pitt cierpi za miliony i praktycznie zawsze gaśnie, gdy obok niego pojawia się na 5 centymetrowym obcasach pełen czaru, fascynująco zimny i cyniczny Tom Cruise, to chodząca wampirza doskonałość, przeciwieństwo niepewności, zagubienia, to ucieleśnienie prawdziwego Zła, to wampir, dla którego życie jest jedną wielką przygodą, uwodzicielski, ironiczny, budzący grozę, dreszcz przerażenia, ale też i sympatię, obok niego godna następczyni wampirzych poczynań – młodziutka Kirsten Dunst, to nie duet z Pittem fascynował, bo było widać od razu, że panowie nie pałają sympatią do siebie, że sceny między nimi były lekko drewniane, ale napięcie i sytuacje między Tomem a Kryśką okazały się finalnie dużo ciekawsze, to był wtedy dobry czas Cruise’a, facet miał tę zimną furię, idealną do roli Lestata, a dwunastoletnia Dunst wykazała się niezwykle dojrzała jak na swój wiek, pełna entuzjazmu, flirtująca, ale również przebiegła, inteligentna i jak swój mistrz – zła do ostatniej świeżej kropli krwi, duo idealne z maksymą godną zapamiętania do dzisiaj: gryź i żyj